W serii Wielkie klęski niezwyciężonej armii chciałbym opisać momenty tych klęsk, dlaczego do nich doszło, przebieg bitew oraz ich następstwa. I nie chodzi tu oto by zdyskredytować rzymską armię, ale by pokazać, że potrafiła się podnieść nawet po najstraszliwszych porażkach. Jakie klęski armii rzymskiej uważacie za największe. Rzymianami a Seonami (jednym z galijskich plemion), zakończyła się upokarzającą klęską wojsk rzymskich.
Klęska pod Adrianopolem wpłynęła również na sposób prowadzenia wojen przez Rzymian. Przyczyn klęski upatruje się w nieudolności konsulów, braku współdziałania ich armii oraz wielkiej liczbie barbarzyńców (ok. 2tysięcy).
Na szczęście dla pokonanych, barbarzyńcy nie podjęli marszu w kierunku Rzymu. Oba plemiona rozdzieliły się w dalszej wędrówce. Bitwa w Lesie Teutoburskim (niem.
Schlacht im Teutoburger Wald lub Varusschlacht, także Hermannsschlacht) – bitwa stoczona jesienią roku naszej ery pomiędzy plemionami germańskimi pod wodzą Arminiusza, wodza ze szczepu Cherusków, a wciągniętymi w zasadzkę trzema legionami rzymskimi (XVII, XVIII, XIX), dowodzonymi przez Publiusza Kwinktyliusza Warusa. Po klęsce Antiocha w wojnie z Rzymem w 1p. Bitynii, gdzie popełnił samobójstwo, wypijając truciznę, którą dostał od ojca i nosił zawsze w pierścieniu, by nie wpaść w ręce Rzymian i nie zostać umieszczonym w klatce podczas triumfu. Przed śmiercią powiedział: „Uwolnijmy Rzymian od ich długiego niepokoju.
Kartagina ponownie przeszła pod panowanie rzymsko-bizantyńskie w 5roku. Tacyt wspomina o szybkim rozprzestrzenieniu się pożaru, który trwał pięć i pół dnia. Informujemy, że nasza strona może dostosowywać treści reklamowe do Twoich zainteresowań i preferencji. Aby to robić, potrzebujemy Twojej zgody na przechowywanie plików cookies oraz podobnych technologii w Twoim urządzeniu końcowym oraz na przetwarzanie danych w celach personalizacji treści marketingowych.
Rzym istniał długo i trudno wskazać klęskę największą, najważniejszą i mającą najbardziej wiekopomne skutki. Jednakże, ciekaw jestem waszej opinii. Sentencja ta, oznaczająca w potocznym języku „rychłe niebezpieczeństwo”, późnym latem 2r.
Po druzgocącej klęsce legionów rzymskich (bitwa pod Kannami) kartagiński nieprzyjaciel stanął bowiem „u wrót Rzymu”, zyskując niepowtarzalną okazję do zdobycia Wiecznego Miasta. Akcja bezpośredniego uderzenia na Kartaginę skończyła się klęską dla Rzymian. Ostateczny podział imperium 1. Sytuacja wewnętrzna i zewnętrzna 1. Pacyfikacja Galii przez Flawiusza Konstancjusza 2. Nowi mieszkańcy sprawili duże kłopoty republice rzymskiej, najeżdżając niejednokrotnie Lacjum w IV wieku p. Szaweł z Tarsu (Paweł) apostoł, misjonarz pogan, na początku prześladowca Chrześcijan, nawrócił się w drodze do Damaszku. Konstantyn Wielki - cesarz rzymski, w 3roku wydał edykt mediolański uznający chrześcijaństwo za religię równoprawną.
Królestwo numidyjskie, które wzrosło w siłę w wyniku klęski Kartaginy w drugiej wojnie punickiej, zaczęło rozwijać swoje miasta i handel. Stabilne rządy króla Masynissy sprzyjały wzmocnieniu militarnemu i gospodarczemu. Wojny punickie to jeden z punktów zwrotnych historii Europy. Ponadto casus kannejski stał się niedoścignionym wzorem dla myśli strategicznej kolejnych pokoleń.
Armia rzymska nie bez powodu należała w swoich czasach do najlepszych na świecie. Najbardziej haniebna klęska miała jednak miejsce wtedy, gdy legion tracił swojego orła. Rzym rozpoczął proces podboju pozostałych ziem Płw.
Apenińskiego Walki trwały do ok. Rzymianie opanowali całą Italię oraz wybrzeża Morza Śródziemnego. Związkiem Latyńskim, z Samnitami i Galami. Sukcesem okazało się rozbicie Związku Latyńskiego, co umożliwiło ekspansję na południe od Rzymu.
Dostosowanie instytucji politycznych kraju do nowej sytuacji, w tym głównie olbrzymich potrzeb armii było dziełem Cesarza Dioklecjana. Za jego rządów zostały usunięte ostatnie pozostałości systemu republikańskiego. Rzymu walczącego z wrogami zewnętrznymi.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Uwaga: tylko uczestnik tego bloga może przesyłać komentarze.